Małgorzata Gutowska - Adamczyk - Serenada, czyli moje życie niecodzienne [recenzja]

Czytadło ma za zadanie nieść pokrzepienie, lekką rozrywkę, trochę humoru, umilić czas, dać wytchnienie. Zgodnie z regułą jaką sama sobie narzuciłam, nie lamentuję nad banalnością i miałkością intrygi, słownictwem, charakterami itp.

I taka literatura jest potrzebna, w natłoku wielkich słów, trudnych tematów, powieść taka jak ta jest miłą, i w gruncie rzeczy potrzebną odskocznią od codzienności.

Serenada to współczesna bajka o Kopciuszku, a jakże!

W wyniku dość niezwykłych okoliczności, dobiegająca trzydziestki aktorka teatru lalkowego, Kasia, porzuca cichy, stojący na uboczu Białystok, przybywa do Warszawy, gdzie podejmuje się zastępstwa za najpopularniejszą aktorkę serialową, Serenę. Przez dwa tygodnie udaje idolkę tłumów, gra główną rolę w tasiemcu, w którym od lat niepodzielnie rządzi Serena. Sprawa utrzymana jest w największej tajemnicy, ogromne podobieństwo obu kobiet działa na korzyść produkcji, nikt z widzów nie dowie się, że Serena zniknęła, skoro jej rolę gra Kasia, bądź co bądź, młodsza i sympatyczniejsza, a dzięku charakteryzacji wyglądająca identycznie.

Nagłe wkroczenie w jaskrawy i głośny świat warszawskich celebrytów może namącić w głowie. Jak odnajdzie się w nim prostolinijna i ufna Kasia. Jakie niebezpieczeństwa na nią czyhają? Czy wielka przygoda, w jaką w gruncie rzeczy jest to nagłe zastępstwo, otworzy przed nią bramę do dużej kariery? Jest jeszcze wątek uczuciowy, który również nasuwa wiele znaków zapytania. Skoro to historia o Kopciuszku, to czy znajdzie się prawdziwy Książę? Czy będzie zła macocha i dobra wróżka? 

Szybka lektura na zimne popołudnie.