Lynne Olson – Buntownicy [recenzja]

Już na początku lat trzydziestych XX wieku Winston Churchill ostrzegał rząd brytyjski przed rosnącym zagrożeniem ze strony Niemiec nazistowskich, jednak długo jego teorie nie miały sojuszników. Zwolenników toku jego myślenia policzyć można było na palcach jednej ręki. Książka przedstawia śmiałków, którzy mieli odwagę stanąć za niepokornym, butnym Churchillem, narażając się przy tym na ostracyzm towarzyski, czy problemy w swej rodzimej partii konserwatywnej. Jest to historia pewnych siebie młodych polityków, którzy zaangażowaniem i oddaniem doprowadzili Chamberlaina i jego łagodną politykę do dymisji.

Autorka rozbudowała warstwę fabularną, tak, że nasi bohaterowie nie są wyblakłymi postaciami historycznymi, ale ludźmi z krwi i kości, posiadający pasje, namiętności, ciekawe życiowe historie. Poprzez to działanie każdy niemal autor książek historycznych zjednuje sobie czytelnika, czyni historię łatwiejszą do przetrawienia (jeśli oczywiście ktoś ma z tym problem). Mamy więc zobrazowaną serię konwenansów w świecie politycznych wyższych sfer (np. sprawa związku pani Macmillan z Boothby'm, którzy to nigdy nie scementowali relacji w obawie przed ostracyzmem towarzyskim i partyjnym).

Lynne Olson rysuje sugestywne tło nastrojów społecznych na przestrzeni wojennych lat. Obrazowo ujmuje społeczeństwo brytyjskie w przededniu wojny, rzuca kilka scen rodzajowych z życia stolicy, interesująco odmalowuje charaktery poszczególnych mocodawców partyjnych, nie stroniąc od zakulisowych historii. Fascynujący obraz politycznego brytyjskiego Olimpu czasów II wojny światowej, obrany (zupełnie pozornie) w brytyjską flegmę, pod spodem skrzący się negatywnymi (najczęściej) odczuciami. Tradycyjna brytyjska kultura wyższa była w tym czasie towerem ściśle deficytowym, nawet posiadacze błękitnej krwi pełni byli niepohamowanej wrogości.

Bardzo ciekawe, z napięciem ujęte historie, jak chociażby opowieść dotycząca obrad Izby Gmin zaraz po wybuch wojny.

Inspirująca książka.