Wydawnictwo Smak Słowa
Sopot 2018
Horst jest mistrzem wyważenia. Jego powieści nie są przegadane, łączą intrygę kryminalną z opowieścią o zwykłym/codziennym życiu bohatera wiodącego (w tym przypadku komisarza Williama Wistinga). Dodatkowo sama intryga jest nieprzewidywalna, a jednak możliwa. Horst sięga po ponure, acz prawdopodobne dramaty i zbrodnie. Nie szarżuje, nie udziwnia, nie wprowadza szaleńczego tempa, ni niebywałych akcji.
Jego postaci to zwykli ludzie, których droga na manowce często nie była oczywista. To ludzie z problemami, przywarami, ale niepozbawieni ludzkich odruchów. Jego postaci nie są czarne, ni białe, poruszają się w świecie szarości, gdzie wiele rzeczy jest prawdopodobnych, wiele scenariuszy możliwych.
Nie bez znaczenia jest policyjna przeszłość autora, która z pewnością jest inspiracją dla kolejnych odsłon przygód i perypetii komisarza Wistinga.
W tym tomie prowadzi on sprawę zaginięcia obiecującej sportsmenki, Kajsy Berg, młodej piłkarki ręcznej, ulubienicy publiczności i nadziei reprezentacji.
Dziewczyna wybierała się na trening i zniknęła bez śladu.
Sprawa zaginięcia obserwowana jest przez media w całym kraju, nie dając spokoju śledczym, utrudniając im zadanie i frustrując coraz bardziej z każdym dniem. Tym gorzej dla policjantów, że czas mija, a dziewczyna się nie odnajduje.
Dodatkowo w okolicy wybuchają pożary lasów. W jednym z nich, podczas porządkowania terenu strażacy odkrywają szczątki ludzkie przykute do drzewa.
Atmosfera gęstnieje, policjanci walczą z czasem i medialną nagonką, próbując odkryć prawdę.
Jedynym zarzutem (i to wymuszonym) jest wydawanie tomów przygód Wistinga nie po kolei. Znam już jego późniejsze przygody, perypetie rodzinne i prywatne, stąd powrót do czwartego bodaj tomu jest pewnym niepowodzeniem i lekkim chaosem. Ale to czepianie się na siłę. Horst zna się na rzeczy i świetnie sprawdza w pisaniu policyjnych opowieści o zwykłej (o ile można pisać w takich kategoriach) zbrodni.
Za egzemplarz książki dziękuję wydawnictwu:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz